Sindrom hroničnog umora dugo je bio misteriozno oboljenje i za pacijente se neretko sumnjalo da simuliraju, ili da imaju psihijatrijhske probleme pre nego da su fizički bolesni. Bolest nije frustrirajuća samo za obolele nego i za doktore jer je još ne razumeju, nema efikasne terapije, a mnogi njihovi pacijenti dugo pate i boluju.
Sada američki naučnici najavljuju da su napravili pravi prodor u razumevanju ove prave misterije od oboljenja, ustvari, u razotkrivanju onoga šta izaziva poremećaj poznat kao sindrom hroničnog umora. Njihovo istraživanje, objavljeno u časopisu Science, sugeriše da retrovirus nazvan XMRV igra značajnu ulogu u ovom sindromu. Oni su pronašli ovaj virus kod 67% pacijenata sa sindromom hroničnog umora, a registrovali su ga samo kod 4% zdravih ljudi. Ipak, eksperti obazrivo napominju da njihovo otkriće još ne dokazuje izričitu vezu između ovog virusa i sindroma, ali da širom otvara vrata za novu terapiju.
Inače, ovaj poremećaj koji je, najblaže rečeno, iznurujući za pacijente, pogađa prema nekim procenama oko 17 miliona ljudi širom sveta. Hronični umor prati i bol u mišićima, kao i oštećenje imunog sistema. Ne može da se ublaži spavanjem, mada se neki ljudi "vezuju" za krevet, dok drugi od njega pate samo nakon jakih stresnih situacija. Kod mnogih je praćen gubitkom memorije, tu su i problemi s koncentracijom, bolovi u zglobovima, grlu, limfnim čvorovima, glavobolje. Simptomi traju najmanje šest meseci i mogu gotovo potpuno da onesposobe čoveka. Mnogo češće pogađa žene nego muškarce, a 80-ih godina minulog veka je potpuno osporavan, jer su mnogi medicinski autoriteti sumnjali da je u pitanju istinska fizička bolest. Ne postoji lek za ovaj poremećaj.
Dr Džudi Mikovic sa univerziteta u Nevadi, koja je i bila na čelu tima istraživača, ističe da ovo otkriće veze retrovirusa XMRV (član je familije virusa u kojoj je i HIV- virus side i drugi virusi koji izazivaju leukemije i neke maligne tumore prostate) i sindroma hroničnog umora može da bude odlučujući korak za pronalaženje nove, ustvari, prve terapijske opcije za milione pacijenata. Istovremeno, najavljuje skori početak kliničkog testiranja kombinovane antivirusne terapije.
- Iako su potrebna još mnoga istraživanja da se utvrdi da li je ovaj virus i direktni krivac za sindrom hroničnog umora naša studija već sada nudi veliku nadu pacijentima i to pre svega zbog činjenice da mogu da postignu značajno olakšanja kombinacijom lekova koji se primenjuju kod upala, kancera i side. Možete da zamislite brojne kombinacije ovih lekova koji bi bili prilično efikasni, a čije kliničko ispitivanje kod sindroma hroničnog umora može odmah da počne - ističe dr Džudi Mikovic.
Iako je misterija dosta razotkrivena stručnajci priznaju da niko još ne zna kako se ljudi inficiraju ovim virusom.
